Nieuwetijdskinderen

 

Nieuwetijdskinderen

Je kunt niet over deze kinderen vertellen zonder over “de nieuwe tijd” te praten, de naam zegt het immers al. Het verwarrende aan deze term is dat het  een afscheiding aan lijkt te geven, die tussen oud en nieuw; terwijl wij nu eerder in een overgangsfase zitten, een transformatie.
De mensheid is aan het transformeren, van ego-gericht (het denken) naar hart-gericht (het voelen) , van het materiële naar het spirituele.  We leven als maatschappij uit ons hoofd, vanuit de ratio. We staren ons blind op materiële zaken, en lijken vergeten wat het woord ‘samenleving’ inhoudt; en dat is voelbaar in de maatschappij. Er is veel verdeeldheid, veel wij en zij. Grote sloten op de deur en op de fiets. Veel afgescheidenheid. Die afgescheidenheid maakt dat veel mensen zich eenzaam en bang voelen. Mensen durven tegenwoordig soms niet eens meer een praatje te maken met een ander. Bejaarden komen nauwelijks meer buiten. Er zijn voorbeelden zat.
Er is de afgelopen jaren vaak geschreven over de kalender van de Maya’s die 2012 als datum zagen waarop de cyclus waarin we nu leven zou eindigen.
Uit die voorspelling is ook het “doomsday scenario” voortgekomen dat de wereld zou vergaan in 2012, het einde der tijden. De apocalyps. Dat is een misvatting. De cyclus begint gewoon weer opnieuw .  De wereld zal niet ophouden Nieuwetijdskinderen.Hij zal getransformeerd worden.


Waar het om gaat in termen van bewustzijn is dat we ons in een overgang bevinden van een leven waarin we zijn afgesneden van ons gevoel, ons hart, onze Ziel, naar een leven waarin we vanuit ons gevoel en in eenheid met elkaar leven. In vrede en harmonie naast elkaar leven. Een tijd waarin we met open harten leven. Een tijd waarin we respectvol omgaan met de natuur en alle levende wezens. Waarin we eerlijk zijn naar onszelf en anderen.
En er is al een grote groep mensen die zo leeft, je ziet het veel bij de kinderen van tegenwoordig. In 1997 werd deze groep kinderen Nieuwetijdskinderen “gedoopt”, niet om deze op te hemelen, maar om de kwaliteiten en het bewustzijn waar deze kinderen over beschikten te benoemen. De kinderen van vandaag hebben trouwens meestal helemaal niks met labels.
De nieuwetijdskinderen laten zich niet makkelijk  definiëren

De mooiste definitie van een nieuwetijdskind die ik hoorde was van een 8 jarige jongen die vertelde dat nieuwetijdskinderen bijna niet te definiëren zijn behalve dan misschien door de diepe behoefte om de wereld te helpen.
In het algemeen zou je van nieuwetijdskinderen kunnen zeggen:
De nieuwe kinderen zijn in toenemende mate heldervoelend, empathisch en telepathisch. Ze pikken gemakkelijk gevoelens op van anderen. De grens tussen de zintuiglijk waarneembare wereld en de ‘onzichtbare’ wereld van gevoelens, stemmingen en energieën is heel vloeiend voor hen. Ze nemen “de binnenkant” makkelijker waar en laten zich niet misleiden door uiterlijk gedrag dat niet strookt met wat er zich innerlijk afspeelt. Hun intuïtieve waarneming is trefzeker.
Nieuwetijdskinderen zijn vredestichters: ze voelen de impuls om tegengestelde belangen te willen verzoenen, harmonie te creëren en conflicten bij te leggen. Tezamen met hun intuïtieve vermogens leidt dit er vaak toe dat deze kinderen vroeg oud en volwassen zijn: ze begrijpen hun ouders soms beter dan deze zichzelf of elkaar begrijpen en ze proberen hen vaak te helpen of een brug te slaan tussen beiden. Ze worden in hun gevoel ‘de ouder van hun ouders’ en kunnen gaan zich identificeren met deze helpende, therapeutische rol. Een deel van hun onbevangen kind-zijn kan daarmee verloren gaan.
De nieuwe kinderen zijn idealistisch. Ze zijn spiritueel, diepzinnig en fantasierijk. Ze worden geïnspireerd door idealen als gelijkheid, broederschap en respect voor de natuur. In hun aura zie je vaak dat de hoogste twee chakra’s wijd open staan: ze kunnen daardoor veel inspiratie, inzicht en enthousiasme ervaren. Maar vaak zie je ook dat deze energie niet (helemaal) geaard is, wat zich uit in zweverigheid, rusteloosheid, dromerigheid of gebrek aan realiteitszin.
Nieuwetijdskinderen zijn meer gevoelsmatig dan rationeel ingesteld. Ze hebben moeite met vooropgestelde structuren en mentale kaders die weinig ruimte laten voor intuïtie, onvoorspelbaarheid en individualiteit. Eigenlijk zijn zij hier om ons te leren breken met een traditie van overmatig denken en analyseren. Nu is het zo dat alle kinderen tot op zekere hoogte gevoelswezens zijn, maar wat nieuwetijdskinderen onderscheidt is dat het voor hen lichamelijk en emotioneel onmogelijk is zich aan te passen aan een te zeer op ratio gebaseerde omgeving. Zij worden dan letterlijk ziek of vertonen ernstige gedragsstoornissen. Zij zitten als het ware met één been al zo sterk verankerd in een hartbewustzijn, dat zij niet meer terug kunnen.
Mede vanwege dit sterke intuïtieve bewustzijn en hun onvermogen zich aan te passen, kunnen nieuwetijdskinderen overkomen als rebels, “anders” of eigenzinnig. Feitelijk is het niet hun intentie opstandig te zijn. Zij willen gewoon zichzelf zijn. Maar als daar geen ruimte voor is, kunnen het drop-outs worden, eenlingen die aan de rand van de maatschappij leven.
Omdat zij minder door angst en zelfbehoud worden aangedreven, zijn ze minder gevoelig voor dwang, autoriteit en discipline. Toch kunnen ze intens lijden en in verwarring raken door het onbegrip dat ze ontmoeten. Ze kunnen zich daardoor vervreemd en eenzaam voelen en zich afvragen wat eigenlijk de zin is van hun aanwezigheid op aarde. Als ze echter wel hun plek vinden en hun creatieve en spirituele energie tot uitdrukking brengen, zijn ze in hun ideeën origineel en inspirerend en in hun omgang met mensen zachtmoedig, loyaal en niet-competitief. (bron: omgaan met (nieuwetijds) kinderen Pamela Kribbe)
 
De drie generaties in een kort overzicht:

de Indigo, vanaf ±1970
De term “Indigo-kind” komt van de Amerikaanse parapsychologe Nancy Ann Tappe, die lijdt aan een verschijnsel dat Synesthesie heet en die daardoor de persoonlijkheden van mensen rangschikte volgens de kleurschakering van hun energie; haar viel op dat zij ineens een nieuwe kleur zag en wel alleen bij baby’s , maar de term Indigo werd later wereldwijd bekend door het boek “The Indigo Children: The New Kids Have Arrived” door Lee Carroll & Jan Tober.
De Indigo zijn soms ook te herkennen aan de kleur in hun aura.  De Indigokinderen werden namelijk ook zo genoemd, vanwege hun kenmerkende indigoblauwe aurakleur. Indigo is de kleur van het derde oog of het voorhoofdchakra. Als zodanig zijn ze erg intuïtief, mentaal, vlug en snel verveeld. Met de komst van de Indigokinderen zagen we een dramatische stijging van het aantal kinderen die door de medische gemeenschap werden gediagnosticeerd als hyperactief of met ADD. Verdrietig genoeg verliezen de indigo’s vaak hun mooie gevoeligheid, hun spirituele gaven en krijgersgeest-energie als ze medicatie slikken.
Zij delen een aantal eigenschappen met de Kristalkinderen. Beide generaties zijn hooggevoelig en mediamiek begaafd (paranormaal), en hebben belangrijke levensmissies. Het grote verschil is hun temperament.Indigo’s hebben een krijgersgeest, omdat hun collectieve missie is om oude systemen die ons niet langer dienen af te breken.
Ze zijn hier om overheden,educatie en regels die integriteit ontberen terzijde te zetten. (bron alinea: Doreen Virtue)

De Kristalkinderen, vanaf ±1995


Deze worden zo genoemd, niet vanwege hun aurakleur, maar vanwege hun hoge “vibratie”. Misschien zal op den duur blijken dat Kristalkinderen meer dominant zijn in het kruinchakra, het violette kleurspectrum, misschien zelfs het witte en heldere aura.De Kristalkinderen zijn waarschijnlijk, voor het grootste deel, de kinderen van de Indigo’s. Ze zouden zelfs Indigo’s kunnen zijn. Steve Rother en de Groep noemen deze kinderen “De Vredestichters”, terwijl de Indigo’s De Herrieschoppers werden genoemd.
Natuurlijk, ze hebben misschien af en toe een emotionele uitbarsting, maar over het algemeen vergeven deze kinderen snel en zijn gemakkelijk in de omgang.
De kristalgeneratie zijn degenen die profiteren van de weg die de indigo’s gebaand hebben.De indigo’s hebben met een machete alles weggehakt dat integriteit ontbeerde. Toen volgden de kristalkinderen het vrijgemaakte pad, in een veiligere wereld
“Ze zijn vrolijk, opwekkend en vergevingsgezind.Deze nieuwe generatie lichtwerkers, zijn zoals geen enkele generatie voor ze. Ideaal in vele opzichten. Kristalkinderen wijzen ons de richting in de weg die de mensheid gaat.De goede kant op!”(Doreen Virtue)
Kristalkinderen zijn van alle generaties misschien wel de meest verbonden, communicatieve,knuffelige en zorgzame

Regenboog kinderen vanaf ±2000
Zij hebben, verschillend van de Indigo en Kristal kinderen, een paar interessante eigenschappen. De Regenboog kinderen zijn over het algemeen geboren in het jaar 2000 en hoger. In sommige gevallen kan het zijn dat het verkenners waren die naar de aarde kwam vóór 2000. De weinige Regenboogkinderen die hier vandaag zijn zijn kinderen  van de vroege kristalkinderen (verkenners) die geboren werden in de jaren 80. Zoals de naam al aangeeft, komen  de Regenboogkinderen naar de aarde met een ander spectrum van kleur (stralen). Een interessant detail is dat er wordt gezegd dat dolfijnen het enige andere organisme op aarde zijn dat de regenboog energie in zich draagt. De Regenboogkinderen brengen vreugde en harmonie naar hun families. In tegenstelling tot de Indigo en Kristal kinderen, wordt het de Regenboogkind geboren om te glimlachen, wat gepaard gaat met hun enorme grote harten die vol zijn van vergeving.


Een bijdrage aan de nieuwe tijd
Er zijn subtiele en minder subtiele verschillen in de manier waarop ze ieder een bijdrage leveren aan de nieuwe tijd. De indigo’s, vanaf de jaren 70 in grote getale gekomen, waren de systeembrekers, de wegbereiders, ook voor de kristalkinderen, die vanaf ca.1995 geboren zijn. De Indigo waren de strijders, de krijgers, die zich als zielen verbonden aan de opdracht om de mensheid op een hoger niveau te brengen, qua vibratie, maar ook door alle systemen en instituten die integriteit ontbeerden omver te werpen en aan het licht te brengen. En ons daarmee letterlijk naar een nieuwe dimensie begeleiden. Indigo’s hebben energieën door zich heen laten stromen om het energieveld van en op de aarde te veranderen. De energie van de kristalkinderen is daarentegen (en volgend op de strijdersmentaliteit van de Indigo) meer gericht op heling, vrede, harmonie en verbondenheid. Het is daar simpelweg nu de tijd voor.
 
Wie zijn de nieuwetijdskinderen?
Het antwoord is heel eenvoudig: iedereen beschikt over spiritueel bewustzijn, dus feitelijk zijn wij allemaal nieuwetijdskinderen. 
We zijn ons er alleen niet altijd van bewust hoe dit tot uiting komt. 
In deze tijd laten kinderen ons dit echter steeds duidelijker zien.
Ze zijn zich bewust van zichzelf en ordenen de wereld meer intuïtief dan logisch-analystisch. Hierdoor is het voor hen soms lastig om te voldoen aan de eisen die op school aan ze worden gesteld.
Ze volgen hun eigen ontwikkelingsweg en stellen ons soms voor raadsels, omdat ze hiermee niet altijd meer in de bekende hokjes passen. Veelal is er sprake van een verschil in ontwikkeling tussen fysieke, sociaal-emotionele, psychische, of intuitieve kwaliteiten.
Ze hebben een grote gevoeligheid voor indrukken uit de zichtbare en onzichtbare wereld. Dit uit zich onder meer in het aanvoelen van sferen en energieën van anderen. Hun gedrag vormt vaak een spiegel voor de omgeving.
Ze brengen gemakkelijker interesse op voor zaken waar ze van binnenuit voor kiezen en bovenal willen ze in hun eigen prachtige kwaliteiten gezien worden. Kinderen zijn zichzelf; dat is spiritualiteit in het dagelijks leven!
De innerlijke gesteldheid en beleving van kinderen krijgt in de dagelijkse realiteit echter niet altijd her- en erkenning. Hierdoor kunnen ze aan zichzelf gaan twijfelen. Niet begrepen worden grijpt immers diep in een mensenleven in. Het is een belangrijke reden waarom steeds meer kinderen verschijnselen van leer- en gedragsproblematiek laten zien.
Deze zogenoemde ‘ontspoorde’ kinderen krijgen in de hulpverlening nogal eens een label opgeplakt dat niet bij hen past, omdat hier wordt uitgegaan van onderliggende problematiek in plaats van onderliggende kwaliteiten. Problemen kunnen voorkomen of opgelost worden door kinderen herkenning en erkenning te geven voor wie ze zijn.
 
 
 

 

Elke generatie brengt weer een nieuw denken met zich mee.Nieuwe Tijdskinderen,ook wel afgekort met NTK,is de generatie van deze tijd.Ook worden zij wel 'Indigo Kinderen'genoemd.Zij zijn de twintigers van nu,de jonge tieners,de kinderen.
 
Tegenwoordig wordt er op ieder 'psygologisch afwijken'een stempel gedrukt,en naar mijn mening te vaak.De naam 'Nieuwetijdskinderen'is ook een stempel,terwijl het vaak gaat om heel normale kinderen.Ikzelf zie het liever als een verzamelnaam,voor kinderen(en ook veel volwassenen)die een verzameling psygologische kenmerken vertoont,en een bepaald gedragspatroon heeft.Eind jaren zeventig,werd dit door veel kinderdagverblijven en ouders opgemerkt,en men begon een onderzoek,omdat het nog niet eerder algemeen gedocumenteerd was.Nu,jaren later,is er genoeg over dit fenomeen bekend,om er beroepsmensen op attent te maken.Er beginnen antwoorden op de vragen te rijzen,en het is vooral fijn voor de ouders,als ze weten wat er speelt bij hun kind,en hoe ermee om te gaan.
 
Veel voorkomende gedragsuitingen van een NTK:
*Veel huilen als baby
*Verassend wijze uitspraken doen voor hun leeftijd
*Leven vanuit hun eigen wijsheid
*Emotionele benadering van hun omgeving
*Gevoeligheid voor stemmingen van anderen,scherp aanvoelen van spanningen
*Reageren vanuit een sterk rechtvaardigheidsgevoel
*Druk,of juist teruggetrokken gedrag(Ook gevallen van ADHD,en vormen van Autisme)
*Moeite met de motoriek
*Dromerig
*Origineel
*Sterk intuitief
*Buitenzintuiglijke ervaringen
*Dyslectie of Dyscalculie (Moeite met schrijven/Rekenen)
*Voedingsintoleranties
*Ziektes,o.a Astma,Allergieen,Huidaandoeningen
*Sterke binding met de natuur
*Vegetarisme
* Zich niet prettig voelen in mensenmassa's
*Uit balans,dan erg onzeker en angstig.Soms uit een kind dit met woede aanvallen.
 
NTK's zijn niet allemaal hetzelfde,dus bovenstaande kenmerken komen niet in alle gevallen voor.Als op de meeste kenmerken met 'ja' is beantwoord,is de kans groot dat het hier om een NTK gaat
 
 

Kinderen van de Nieuwe Tijd
door Wilka Zelders

De kinderen dat zijn wij
"Kinderen van de nieuwe tijd". Wat is dat voor een term? Kinderen zijn altijd van de nieuwe tijd! Dat vinden zij zelf, als ze eenmaal een eigen bewustzijn ontwikkelen, ook. Zij zijn een vernieuwing van ons zelf. Elke ouder en elk kind weet dat: we treden in de voetsporen van de ouders èn vernieuwen die.
De kinderen, dat zijn wijzelf, de toekomst van het mensenras. Dat is niets nieuws. Iedereen weet dat. Waarom dan nu ineens deze aandacht voor dit fenomeen? Waarom dan nu ineens benadrukken dat we ons geconfronteerd zien met kinderen van de nieuwe tijd?
Dat heeft wel degelijk alles te maken met de ontwikkelingsstroom van het leven zelf. De richting waarin het "oude" systeem zich beweegt en de beweging gaat een andere, onbekende richting op. Sommigen noemen het de uit- en inademing van God, anderen vergelijken het met de slingerbeweging van een klok. Het is voor een ieder voelbaar dat er grote veranderingen op stapel staan.
In onszelf wordt een nieuw bewustzijn geboren, een bewustzijn dat fundamenteel zal verschillen van het bewustzijn dat we tot nu toe kenden. Hoe dat er precies zal uitzien, ja dat kunnen we nou net niet voorspellen, omdat we dat dan moeten doen met de beperkte middelen die nu nog tot onze beschikking staan. Middelen die voortkomen uit dat "oude" bewustzijn. Maar we kunnen wel al een soort vooraankondiging zien, wanneer we onze blik richten op de kinderen. Hoewel voortgekomen uit ons, bevatten zij ook al een stuk van die nieuwe mens, dat in een totaal ander bewustzijn leeft dan de mens die wij zijn.
  
 
Spiegels van de ziel
Elke ouder weet dat geen levend mens zó confronterend is als je eigen kind. Wat een geschenk en wat een uitdaging! Altijd en altijd zullen ze je aankijken met die blik van "en jij dan?" Lang hebben ouders die blik van hun kinderen kunnen weerstaan of zelfs uitpoetsen. Door maar streng genoeg je autoriteit te laten gelden. Of door hem maar juist helemaal niet te laten gelden en je handen ervan af te trekken. En natuurlijk zijn we altijd te goeder trouw geweest. Elke ouder zoekt naar de beste manier om een kind in deze wereld een goede kans te geven, maar over het algemeen houdt dat een aanpassen aan de waarden en normen van die ouders in. Zo is dat al generaties lang gegaan en zo zouden we het ook graag zelf weer willen doen. We weten namelijk ook niet goed hoe het anders kan.
Maar soms zijn er van die kinderen bij wie dit niet opgaat. Die komen hier met zo'n sterk eigen "doel" dat ze zich niet willen en kunnen aanpassen. Alle kinderen, maar vooral deze kinderen, eisen bijna van de ouder dat die een blik naar binnen werpt. "Je kunt me nu wel in dit of dat hokje willen stoppen, je kunt me nu wel willen beschermen, beperken of uitschelden, maar hoe zit het dan met jezelf? Wat voel jij dan?"
Ouders van nu gaan al anders met hun kinderen om. We zeggen dat er een "overlegcultuur" is tussen ouders en kinderen. Er is in ieder geval in veel gezinnen het besef dat kinderen óók mensen zijn en dus best een woordje mogen meespreken. Maar die vraag, die blik, die spiegel die ze ons voorhouden, daarin kijken is nog niet zo gemakkelijk.
En toch geldt juist in heel sterke mate voor ouders en kinderen de oude 
Maya-wijsheid "In Lakesh - ik ben een ander jouwzelf". Onze kinderen zijn zulke sterke spiegels van onze ziel. En in hun verenigd kind-zijn, zijn zij de spiegels van de gehele mensheid. Dat wil zeggen dat het interessant is om eens goed in die spiegels te kijken. Het werpt een blik op de staat van ons menselijk ras. 
 
 
Focus op de spiegel
Al jaren en jaren wordt er gesproken over de grote op hande zijnde veranderingen op deze planeet. Sommigen onder ons hebben daar groot vertrouwen in, anderen, misschien wel de meesten, vragen zich af wanneer dat dan eindelijk gaat gebeuren. Je zou er bijna cynisch van worden, als je je blik richt op wat er momenteel in de maatschappij gebeurt. Verlies van moraal, oorlog en geweld. Dat is de kijk op wereld die ons wordt gegund door het oog van de media. En als gevolg daarvan door onze kenissen, buren, familie en tenslotte onszelf.
Dat is een tunnelvisie. Zelfs de wetenschap is er allang achter dat je precies datgene zult waarnemen waarnaar je op zoek bent. De kosmos vormt zichzelf zodanig dat het je eigen overtuiging zal bevestigen.
Dit kunnen we dus maar het best onder ogen zien. Het verval en de aftakeling van de maatschappij spiegelen dus een verval en aftakeling in onszelf. Het zij zo.
Dit is waar.
Maar, waar zien we ook alweer onze toekomst? Oh ja, in onze kinderen. Zij zijn ons nieuwe zelf. Zij zijn, per defenitie, de boodschappers van de nieuwe tijd. Laten we daar eens goed inkijken, als we durven. We zijn het tenslotte zelf. 
 
 
De nieuwe tijd
De nieuwe tijd, The Age of Aquarius, is, zoals bekend, al in veel oude geschriften en mondelinge overleveringen voorspeld. Wij zouden er nu middenin zitten. Hoe moeten we ons dat voorstellen, deze overgang? Komt er een wereldwijde gebeurtenis die ons in één klap in die nieuwe tijd zet? Staat er dan plots op de plaats van alle oude, rigide, strukturen ineens een frisse nieuwe strutuur? Is het dan eigenlijk meer dan het oude, maar dan gewoon weer aan de start? Dat laatste lijkt op de manier waarop de mensheid ook altijd naar haar eigen kinderen heeft gekeken.
Maar is dat wat we werkelijk verwachten van de nieuwe tijd? Ik dacht het niet. Of we het nu leuk vinden of niet, bewust zijn of niet, bijna ieder van ons voelt dat er fundamenteel iets moet en zal veranderen. We weten niet hoe dat er dan zal uitzien, maar het zal beslist anders zijn. Ook voelen we aan dat die overgang eerst geleidelijk zal plaatsvinden en dan steeds meer zal versnellen. Met misschien een grote klapper aan het eind. We voelen het, maar hoe moeten we dit zeker weten?
Wat we begrijpen is dat verandering betekent dat het oude niet meer zal worden gevoed en dus geleidelijk aan zal vervallen. Dat is ook wat we zien. Maar ook hopen we op en verlangen naar een geleidelijke opkomst en vormgeving van het nieuwe. Maar hoe herken je dat? Het is gemakkelijk om je blik te richten op de rommel. Maar het nieuwe ... het is zo spannend, zo onbekend, zo "vreemd", zo'n uitdaging.
En toch. Waar zien we deze nieuwe, vreemde, uitdagende toekomst het best weerspiegeld? Alweer: in onze kinderen. 
 
 
Kinderen van de nieuwe tijd
Al sinds het begin van de jaren zeventig laten, in toenemende mate, de nieuwgeborenen ons iets van die nieuwe wereld zien. Hun blik is zeker uitdagend.
Soms pijnlijk vreemd. Vaak onmetelijk wijs, vreugdevol en liefdevol. Maar nier alleen dat. Naarmate ze opgroeien tonen ze een grote moeite met zich aanpassen aan de bestaande strukturen. Niet dat ze dom zijn. Vaak zijn ze in tegendeel buitengewoon intelligent. Logisch, gevolgmatig denken is hun vreemd, zij denken meer in beelden, gehelen. Holistisch zou je kunnen zeggen. Vaak hebben ze een heel sterk ontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel. Sommige nemen veel meer waar dan de gemiddelde mens: ze zien kleuren, horen stemmen, weten wat de ander werkelijk voorheeft of kennen zelfs de toekomst.
Ook op andere manieren laten deze kinderen zien dat ze eigenlijk niet van deze wereld zijn. Heel veel kinderen komen hier met (voedsel)allergieën en intoleranties. Hun lichamen reageren heftig op de grofheid van deze wereld. Zij komen hier met zo'n verfijnd lichaamssysteem, dat de lage frequentie van veel dat hun wordt aangeboden door hun lichaam wordt ervaren als een aanval.
Het immuunsysteem wil deze vreemde stoffen uit het lichaam verwijderen.
Deze kinderen komen terecht in een wereld waar de mens heeft geleerd maskers te dragen. En met verbazing, interesse en soms verachting kijken ze daar naar. Keer op keer zullen ze op hun eigen manier proberen of het niet ook zonder die maskers kan. Eigenwijs? Jazeker, eigen-wijs. Plaaggeesten, uitdagers, dromers. Het klopt allemaal. Maar ook wezens met een liefde die zo immens is, dat die, wanneer ze die inzetten, alles kan genezen. Net als Jezus deed. En zei hij niet ooit: "Wees als kinderen, en gij zult het koninkrijk Gods betreden."?
 
Mensen van de nieuwe tijd
Nu is het dan niet zo dat alleen deze kinderen die prachtige lichtwezens zijn waar het allemaal om draait. Zoals gezegd: zij zijn de spiegels van onze ziel. Onze individuele ziel en die van de mensheid als geheel. En niet alleen dat. Ook zij komen hier iets ervaren dat voor hun waardevol is. Wanneer we proberen even uit te stijgen boven het driedimensionele denken, weten we dat we niet los staan van elkaar. Alles is EEN. Er is niet een slechte, oude wereld op aarde en een prachtige nieuwe wereld in de hemel. Wij zijn allen Een. En zoals de kinderen onze spiegels zijn, zijn wij die voor hen. Wat een uitdaging, wanneer je zowel in hun spiegel durft te kijken als in die van jezelf. Wat kunnen wij deze wezens spiegelen, die met hun hoogfrequente bewustzijn hier een kijkje komen nemen? Wij, als ouders, als leraren, als familie, als medemens, kunnen ze laten zien hoe we, ondanks alle maskers en beperkingen onze weg naar het hart altijd weer weten te vinden. Ons hele leven lang doen we niets anders dan transformeren. Hoe kun je boos blijven op je eigen kind, dat uiteindelijk altijd weer onweerstaanbaar zijn of haar armen naar je uitstrekt? Hoe kun je kinderen blijven beperken als ze je eigenlijk zelf aan het lachen maken? 
Ze komen hier misschien om de dualiteit te ervaren. Au, dat doet pijn! Ze zijn het oh zo vaak niet met ons eens en toch duiken ze er diep in. Niks geen beperking of bescherming! Ze willen zelf ervaren hoe het is om een ander voor de kop te stoten, hoe het voelt om woedend, angstig, verliefd op een ander te zijn. Wat een onderzoeksdrift! Ze nemen het uiterst serieus. Maar wel op HUN manier. Het is hun onderzoek, hun ervaring hier. En naast of liever doorheen dat alles, blijft hun rotsvaste overtuiging in liefde, rechtvaardigheid, respect bestaan. Okay, we gaan ervoor, maar we geloven er niet in. En eigenlijk vragen ze daarmee van ons om ons eigen geloof in de bestaande structuren eens grondig te onderzoeken. Willen we dit allemaal nog wel? Hoe sterker deze kinderen zijn in hun liefde, wijsheid, vreugde, hoe meer ze dat aan ons weerspiegelen en hoe meer wij zelf in staat zullen zijn alles wat er aan beperking op ons pad verschijnt te transformeren. Wij worden zelf mensen van de nieuwe tijd. Dat is de boodschap en het geschenk dat deze kinderen ons komen brengen. Niet uit betweterigheid, maar uit liefde. Omdat wij het zo goed kunnen! En samen zullen wij de vormgevers zijn van de nieuwe tijd.